Po wspaniałych, ośmiu latach przeżytych w tej szkole, nadchodzi dzień, w którym trzeba się pożegnać. Nie spodziewaliśmy się tego, że tak szybko to nastąpi. To tutaj przeżywaliśmy pierwsze sukcesy, porażki, pierwsze miłości i przyjaźnie. Jeszcze w 7 klasie narzekaliśmy, jak nam ciężko i jak bardzo chcielibyśmy iść do innej szkoły. Teraz niekoniecznie już tak myślimy. Ktoś, kiedyś powiedział, że życie składa się z powitań i pożegnań. Te pierwsze są radosne i zapowiadają coś nowego, pożegnania uświadamiają nam, że coś się właśnie kończy.
Minęło 8 lat, odkąd wstąpiliśmy w mury tej szkoły. I tak naprawdę ten czas minął bardzo szybko, a nawet za szybko. Teraz rozejdziemy się do innych szkół ze smutkiem i wewnętrznym niepokojem, a także świadomością, że najlepsze lata właśnie minęły. Nasze wspólne wycieczki, zawody czy też rozmowy i beztroski śmiech do łez z kolegą z ławki za nami... Jeszcze na początku roku myśleliśmy, że dobrze wykorzystamy ostatnie chwile wspólnie spędzonego czasu, podczas przerw i lekcji. Niestety, wszystko zmieniło się po jednym, długim dzwonku w naszej szkole, który poinformował nas o pandemii, która ogarnęła cały świat i spowodowała odwołanie zajęć w szkołach. Ostatnia wspólna wycieczka szkolna ,,legła w gruzach’’.
Po wakacjach pójdziemy w daleki świat, do innych szkół, bliżej bądź dalej. Przed nami tak naprawdę już dorosłe, odpowiedzialne życie: wybór szkoły średniej, następnie egzamin dojrzałości. Może się tak zdarzyć, że już nigdy nie spotkamy się całą naszą klasą. Nie możemy jednak zapominać o tym, co było, o przyjaźni, która jak owoc – pielęgnowana dojrzewa.
Każdy z nas zapewne pamięta swój pierwszy dzień w przysierskiej szkole. Byliśmy tacy mali, przestraszeni i zagubieni. To Wy Nauczyciele pomagaliście i wspieraliście nas w tych trudnych chwilach, dzięki temu poczuliśmy się bezpieczni, a atmosfera w szkole przypominała prawdziwy dom.
Chcielibyśmy podziękować Pani Dyrektor Stanisławie Kuffel, Wychowawczyniom: Pani Lucynie Baryle oraz Pani Hannie Czarneckiej – Kobus, jak i całemu Gronu Pedagogicznemu za trud włożony w wychowanie. Za życzliwość, cierpliwość, a przede wszystkim za wiedzę, jaką nam przekazaliście. Wpoiliście nam idee, którymi będziemy kierować się do końca życia. Zdajemy sobie sprawę z tego, że nie byliśmy wzorową klasą. Przepraszamy za wszystkie zmartwienia, za łzy i smutne chwile. Obiecujemy, że w nowej szkole nie przyniesiemy Wam wstydu.
Na koniec chcielibyśmy przytoczyć fragment piosenki:
„Trudno się rozstać, ale już trzeba,
Na pożegnanie uśmiech mi daj.
Te chwile, które razem tu przeżyliśmy,
Zostaną w sercu na wiele lat.
Do widzenia Przyjaciele…!”
Zuzanna Flisek
Link do nagrania video "Pożegnanie ósmoklasistów 2020":
https://drive.google.com/file/d/1HWXmGN446tLDfMxBDtXovvoaTLK9qJQv/view?usp=sharing
